Νηστικός
κοιμάμαι
σε μήτρα
αγγέλου
να κυβερνήσω
αυτοθέλητα
τον τοκετό
της επίγνωσης
παρά τις
αντίξοες
συνθήκες
με την
ένδεια των
ανθρώπων
να θεραπευτώ από
τον πανικό
της επιβαλλόμενης
απομόνωσής μου
ως προϊόν
αιρετικό
και
απροσάρμοστο
στις ερήμην μου
αποφάσεις
Σήμερα
χαιρετώ τους
αποχωρισμούς –
παιδιά δικά μου
κι ας μη τ’
αγκάλιασα
ποτέ
κι ας μη τ’
αγκαλιάσω –
Επιστρέφω την
πέτρα
στη γη
Εκεί ανήκει -
στα χέρια
κανενός –
και στερεώνομαι
στον αιθέρα
να σηκωθώ
από έναν
παράδεισο
που δεν
κατέκτησα
γι’ αυτό
κόλαση
ονομάζω
Πρέπει να ζήσω
κι άλλη ζωή
να μάθω να
κινούμαι
γυμνός από
συνήθειες
κι επιβολές
Κι εκείνοι που
λείπουν
είναι οι
απόγονοι της
Λίλιθ
που ήπιε
πρωινά
και μάραναν
αισθήσεις
αφού τυφλοί
πούλησαν αγάπη –
μια οκά
μυριάδες
χτύποι καρδιάς –
Έτσι
μη ρωτά
κανείς
πως περνάω -;- ..
Τον επόμενο
θάνατο καλώ
να ζήσω τη
ζωή μου
Βαμμένα τα
δάχτυλα
θρύψαλα ψυχής
ερωτευμένα πάντα
Σας ακούω να
μιλάτε σε
αμφιθέατρα
και κλείνω τ’
αυτιά μου
Η γνώση υπάρχει
μέσα μου -
να καθοδηγήσω
μόνος μου
τον τοκετό μου..
