"...στο φως σε περίμενα
μα βράδιασε πάλι..."
Πανοπλίζομαι
σημάδια της
νύχτας με
νύχια μαχαίρια
με Όχι - βροντές -
καταδιωκτικά ονείρατα
Δεν προσαρμόζομαι
δεν εφαρμόζομαι
δε χωράω -
εξέχουν τα
χέρια μου
τα δέκα μου δάχτυλα
καταδεικνύουν
ψευδείς κατηγόρους
Εξέχουν οι ορμές -
εφηβικές κι αδέξιες
ευθυτενείς και άδολες
Εξέχουν
επιφωνήματα
παντός είδους
όπως
παντός καιρού η
σάρκα των
ονείρων μου
Δεν αδειάζομαι
δεν αδειάζω
Απορρίπτω τη
χημεία σου
σκίζοντας
γνωματεύσεις κι
επιχειρήματα
κοινωνικής υποταγής
Δεν υποτάσσονται
των αισθήσεών μου
τα χλωρά κλαριά
Δεν τρυπώνω στα
διαλείμματά σου
Επιθυμώ
αιώνες κι
αιώνες σ'
ασύνορο τόπο
Δεν εκβιάζω -!-
Τ' ακούς -;-
Το βιασμό παλεύω
να ξεμπλέξω απ'
το μυαλό μου -!-
Υποκριτή κριτή
κλείσε τα
τετράδια -!-..
η γραμματική σου
δολοφονεί ..
Εκεί
ανάμεσα στις
αντωνυμίες κτήσης
καθώς
απαγγέλεις με στόμφο...
το χρώμα σου
ξεθώριασε
κι επικηρύσσεσαι
επικίνδυνος και
μανιακός
πανεραστής του σκότους..
