Έτρεχες
να προλάβεις
τους αιώνες
κι έγινες
το αντίο
των ανέμων...
Έβλεπες
από μακριά
το άπειρο
κι έκοβες
τα δάχτυλα
ένα ένα -
βρώση στιγμών
που δεν άγγιζες...
Κι έφτιαξες
μια ακολουθία
κενών μηνυμάτων
Τα πεφτάστερα
σχημάτιζαν
όμορφες τελείες
στο τετράδιό σου-!-
Έτσι
έμαθες
την έννοια
του αντίλαλου
κι έχασες
εμένα..
Κι όμως
ήμουν εκεί -
ένα μήνυμα
στη σκοτεινή πλευρά
του μυαλού σου
Όταν το ρολόι
χτύπησε ημίωρο
σου θύμησα
τις θύμησες όλες
κι έφυγα...
το δάκρυ σου
σου άφησα
αντίο σου
στο άπειρο
μιας μάταιης ακολουθίας..
