αφιερωμένο
Οι γλώσσες σου
θωπεύουν
τη σάρκα
Τα χρώματά σου
χύνονται
μαχαίρια
στο κορμί
Οι κραυγές σου
σκίζουν
θηρία
την καρδιά
Τα χέρια σου
τρυπώνουν
ψίθυροι
στους πόρους
Τα δόντια σου
οργώνουν
τις αισθήσεις
Το σώμα σου
καίει
δροσίζοντάς με
Καίγομαι
κι ερμηνεύω
τα φαινόμενά σου
Δεν στερεύει η δίψα -
υψούται στο σύμπαν
καθώς
τ' αλμυρό μου
πρόσωπο
καθρεφτίζεται
στο είναι σου
Δε ρώτησες
για ΄μένα..
Mε άδραξες
Ξετύλιξα
τις ίνες μου
Άπλωσα
τη φωνή μου
Σε κάπνισα
Φύτεψα
τριαντάφυλλο -
τη γλώσσα μου
στο στήθος σου..
Ξαγρύπνησέ με
να γεννήσουμε μαζί
τη φωτιά-!-
