επανάσταση, λοιπόν

υπότιτλος:

λίγο πριν την κάλπη (την κάλπικη)



Κι έπρεπε
είπαν
να μεταλλαχτώ
σε ξίφος

Μου ΄δώσαν θηκάρι
να κρύβω τον ύπνο μου
στις διακοπές
της νύχτας -
μες στων ονείρων
την αβεβαιότητα
να μπορώ να δακρύζω
δίχως να φαίνομαι-
τα ξίφη δεν κλαίνε
κι αν κλάψουν
δεν το ξέρει κανείς

Ξίφος
λοιπόν
να
στάζω αίμα
και πύον -
ενίοτε χολή
και φαιά ουσία -
για μια ευκαιρία
στο σήμερα -
να υπερασπίζομαι
το κενό
να βυθίζομαι
στο αντίο

Πριν αποφασίσω
άνοιξα το στήθος μου
στα δυό -
δυό φτερά
μαγαρισμένα κατάθλιψη
καταμέτρησα
και πολυκαιρισμένη Άνοιξη
με βιτρίνα πολυτελείας
σ' εμπορικό δρόμο
πουτάνας πόλης

Άκουσα
να μιλάνε -
μάχη, λένε,
σώμα με σώμα

Πήρε να νυχτώνει
κι έγειρε αγέρας παγερός
στην παλιακή μου
φιγούρα

Άκουσα
τριξίματα πόρτας
που έμπαζε στην άβυσσο

Άκουσα
βρυχηθμούς
πανικούς κραυγάζοντες

Μύρισα αίμα

Δεν είναι ζούγκλα εδώ
σκέφτηκα
είναι ανθρώπων κοινωνία
λίγο πριν
την ανακήρυξη του βασιλιά

Αηδίασα τα κουρέλια τους
τις πλαστικές τους σημαίες
τις υποσχέσεις τους
κι έγινα θύελλα

Και πήρα να ξεθεμελιώνω
τις στέγες τους