βράδυ ήρθες

Πλαγιάζω δρόμος νωπός με στίγμα λυγμού Τα πεζοδρόμιά μου - ίχνη φτερών κι η άσπρη μου η διαχωριστική μου γραμμή ανάμνηση γεωμετρικής λατρείας και ιατρικών γνωματεύσεων Στο σώμα μου ασελγούν υπνοβάτες από έναν κόσμο ανήθικο επιτηδευμένα ηθικό Στα μάτια μου χτίζουν τάφους αγίων και αγγέλων Πάνω απ' την κατεδάφιση όμβριων υδάτων μου στερούν την πρόσβαση στο κέντρο της γης Ώσπου ένα βράδυ ήρθες εσύ και αποφάσισες να με περπατήσεις πάνω απ' τις εποχές μου Αγνόησες τα μνήματα και τις ρωγμές τους κάδους απορριμάτων στα πεζοδρόμια φίλησες το διάβολό μου στο στόμα και πήρα να φλέγομαι Τότε ήταν που άλλαξα πλευρό κι αγκάλιασα τους φανούς των πεζοδρομίων μου