στο μαυσωλείο

Σταλάζει η απορία
ακαθόριστη
Με ίχνη πόνου
που ξέφυγαν
απ' το μαυσωλείο του νου -
ο νους έπρεπε
να διαφεντεύει την ψυχή
κι έτσι έγινε -

Φοβόμουν πάντα
τη διαρροή των αισθημάτων -
προκαλούν, λένε,
ψυχοπάθεια
με καρκινογόνες προεκτάσεις

Κι άραξα
σ' ένα λιμάνι -
νεκροταφείο
γερασμένων πολυτάξιδων

Μέχρι να πεις τρία -
θου Κύριε
φυλακήν τω στόματί μου -
επετεύχθη το μοιραίο
Έσπασα
την απεργία μνήμης
κι έκανα τις φλέβες μου
διαδρόμους αεροδρομίων
Για να ορμούν οι πυροβάτες
και να μπορώ
να ξεχωρίζω
τις νύχτες
απ' τα συντρίμια τους