Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

παλιός φαντάρος






















Καλημέρα αλλιώτικη λοιπόν. ρυθμικά άτακτη. στοιχηματίζω υπερ-ειδήμων μέρα. προγνωστικά πρωτόγνωρη. με σκηνικά new look, να θυμίζουν "Αέρα" του ΄40. από το πρόγραμμα της παράστασης λείπει ο σκηνοθέτης. τα κόμματα παρόντα - οι τελείες στο κέρμα φουλ. τα σούσουρα και τα σούργελα "παρόν!" στο σχήμα. τα μέσα μαζικής μεταφοράς - τσουλήθρες στη γνώση. δωρεάν η ζωή στους οίκους νεκρών. η υπόσχεση κοντά - περίμενε -!-. λίγα νέφη, στάλες βροχής, στο βάθος ήλιος - background η νύχτα. τηλέφωνα γιοκ στα τυπικά των "είσαι;" - δεν είχα κι απάντηση, να πω κάτι. οι φίλοι στιβαροί στο προσκήνιο - πολεμικοί χοροί - απόκαμαν όλοι στο πέρασμα. έμειναν από μπαταρίες. φιλικό παραμύθι ή μύθος; απέχω κι απ' τα δυο, σαν ξένος, μυστικός ιππότης. θέω ουδέτερος στο σχήμα. μέσα πάλλομαι, μα δε φτάνω ποτέ. κι ας είναι πάντα το ψωμί στο τραπέζι, δε φτάνω. κι όσο δε φτάνω σκέφτομαι: "πώς τα ξηλώνουν ραμμένα τα χείλια μ' ατσάλινες λάμες;". πριόνι δεν κατέχω. τα χέρια μου τα πήρε ο καιρός. το σημαντικότερο δε - ο φίλος γκρέμισε και το σύνθημα "πάμε!" - και μην πεις πως ήταν προσταγή, περαστικά του ήτανε. στο τέλος των παραστάσεων ο ξένος ανάπηρος – παλιός φαντάρος και τώρα ξανά._