κραυγή -!-

Εφτά σταγόνες σάλιο
το υπερβατικό γαύγισμα
και παίρνει το δρόμο
στο πέρασμα της ανατροπής,
όταν με μανταλάκι ξεχασμένο
από την πλύση των μπαλωμένων μαύρων -
των χρόνων της δουλείας -
στο σκοινί της
αποκάλυψης των κρεμασμένων ερπετών,

που ηγέτες λογίζονται ακόμα
όταν με σαπούνι πράσινο φθηνό-
για να γλιστρά στο λαιμό τους -
εξαφάνισε το μικρό του εγώ,
κι έχτισε μια νότα ακόμα
στην αθανασία της ποίησης
την ώρα που η μακιγιαρισμένη σε στυλ Σαπφούς
κ α τ α ρ ρ έ ε ι, και οι σύνδικοι ληστές
εξανεμίζονται - καταδότες μιας ζωής, μιας
θλίψης, κι ενός ονείρου λευτεριάς,
από χρηματισμένους θεούς,
που έγιναν εικόνες και αγάλματα
στη ματαιοδοξία και
παγίδες έστησαν για τους νηστικούς.

Νηστικός τους κάθισα
από ψηλά να τους ορώ.
Τέρατα σε αποσύνθεση,
που ακόμα νομίζουν
ότι στεφανώνονται δάφνες..

Μονάχοι οι λύκοι αποχωρούν
και χωρούν ήλιους
πιστοί κι ανίκητοι - κι ας μη το ομόλογησαν ποτέ
ούτε στον εαυτό τους -

Η Ποίηση έχω να πω
δεν έχει αφεντάδες ωρέ!

 ______________________________________

(τη μέρα σήμερα θα την έχω μαζί μου, σε όσες ζωές μου... βαθιά στην καρδιά μου φυλαχτό, που ακόμα αναγκάζουν κάποιοι να σκύβουν άνθρωποι για εφτά χιλιάδες εφάπαξ ευρώ - για μαστιγώματα χρόνων, και μια θέση δούλου.
στα 12 χρόνια μου στο Alter, στους συναδέλφους μου, που ήθελα πάντα να είναι - να είμαστε μονιασμένοι κι αγωνιστές για μια όμορφη πορεία. Σε όλους μας, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για μια λεύτερη και αχρημάτιστη ζωή.
Στους Νεκρούς του Πολυτεχνείου, σε κάθε βασανισμένο του κόσμου τούτου. Με ψηλά το κεφάλι αδέρφια θα Νικήσουμε!)

Προμηθεύς Πυρφόρος