Κυριακή 9 Μαΐου 2010

δειλινά σου




















Θα σου φέρω λουλούδια
να γιορτάσεις ξανά
να γιομίσουν φιλιά
οι κάμαρες της ψυχής σου

Μη μου κλάψεις-!-
να γελάς
Αχ-!-
να τον κλέψω το χρόνο
να μ' αγκαλιάσεις..

Και σου αφήνω λουλούδια
στο ανήλιαγο μνήμα
με ησυχία μεγάλη
στα νύχια πατώντας
μη μου ξυπνήσουν οι νεκροί

Κι εσύ κοιμάσαι-!-
Σ' είδα στο όνειρο
Μου έπλεκες πουλόβερ
- μαύρο σου είχα πει -
και στράβωναν οι ρυτίδες σου
γύρω απ' τα χείλη

Ήρθε ο Μάης μάνα μου
κι η φύση λένε ξύπνησε..
Μα δεν τη βλέπω χώρια σου
τυφλώθηκα και
νύχτωσαν τα χρώματα
νιώθω βαρύ Χειμώνα

Και σέρνομαι
κι αδειάζομαι
λιποθυμούν τα χέρια..

Μα λέω πριν φύγω
να σε ξυπνήσω απαλά
και να σε φέρω σπίτι
Να σε γιορτάσω εκεί
εδώ ο θάνατος μυρίζει

Ξύπνησε-!-
Κι έλα πάρε με
και πιάσε μου τον ώμο-!-
Δεν το αντέχω μακριά
να σ' έχω από το δρόμο
που μ' άφησες
μ' ένα λυγμό
και μια καρδιά λυμένη -
σαν τα κορδόνια μου
που σέρνονται
στα βρώμικα τσιμέντα..

Ξύπνα-!-
Είμαι εγώ
με δειλινά στα χέρια-!-..