Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

ευέλικτες χαραυγές



























"Θα μπορούσα να σε πω:"Νέφος μου..-!-" - / Μην απορείς.. μ' έχουν στάξει τα μάτια σου όταν μιλούσαν τ' αμαρτωλά σου "εγώ" στα χαράγματα της πανοπλίας μου και στριφογύριζα λαβωμένο φίδι στην παραπλανητική αποσκευή μου, σαν ξέμπαρκος καιρός που θυμήθηκε άξαφνα τις εμβρυακές του γκριμάτσες - εκείνες των αρχαίων καιρών που ο χρόνος ήταν άοπλος στα σπάργανα και η απολυτότητα στο μηδέν των προεκτάσεών της. /
Οι κατοχές μας διαχρονικές - τις κάναμε να μας μοιάζουν οι Σειρήνες τους. .. Κι όπως ερχόμουν να σε βρω, μέσα στις λατέρνες άκουγα το παράξενο χάλι μου - να τρέχω αιώνια πάνω στα νερά και κάτω απ' τα φώτα και κλείστηκα στα υπόγεια των φυλακών. Μέναμε χαμένοι στη λαχτάρα των αποριών μας και πόσοι καιροσκοπούν με τις δίψες μας..! - κατοχικές δυνάμεις με τ' άρβυλα του τρόμου -. Έτσι άρχισα να πριονίζω τα σιδερικά μου - περίφραξη στη φωνή μου - με τα νύχια, να σκαρφαλώνω στα επίπεδα των υπονόμων μ' ευέλικτες χαραυγές στα πόδια. Θέλω τα νέφη σου στην υγρή μου φωτιά να σμίξει ο κεραυνός μας στο ίσιωμα των πεζοδρομίων να σπάσουν τα πατώματα των απατηλών εαυτών. Να σπάσουμε τα τέλη -!-
..Ακούς -;- Να σπάσουμε τα τέλη -!-" (Προμηθεύς Πυρφόρος)