αφιερώνω στ΄άγια αγρίμια
σ' εμάς..
στην αγάπη του νησιού των Ιπποτών..
Βγήκα χύμα
στο κύμα -
Αμυδρά...
στο δέρμα...
μια πόλη κοιμάται
τον κουρασμένο ύπνο
σ' ονείρων
αφυδάτωση-
Είρων καιρός
μειδιά στα
τείχη της...
Τρέχω ακάλυπτος -
φύλακας παθών -
κι ανεβάζω τη
στάθμη υδάτων
και στιγμών
"για κείνα", λέω,
που πεταρίζουν
εντός μου
Ανεπηρέαστα νωπός
και Χύμα-!-
Και σπάω
τα θερμόμετρα -!-..
δεν έχει να
μετρηθεί η θέληση
Δεν ερευνώ μια
πόλη βουβή και
πως να ιχνηλατήσω
ανάσες νεκρών -;-
Φυγή
φυλάττω
φωτιάς και
πόθων και...
χύμα στο κύμα
άγιος Ποσειδώνας
σε άγρια στύση
νερών -!-
Επεκτείνω όρια
Δεν εφαρμόζω
νόμους -
χέρια θανόντων
που σκάλισαν
στα περιφράγματα
της πόλης
Γεννώ το
αύριο κι ας
είναι η κατάρα
με πόνους να
γεννώ
Δεν τρέμω
Δεν κολυμπώ
Βαδίζω στα
νερά
Επιπλέω
Σκίζω τα
νερά
Τρέχω
Αναπνέω -!-
Μ' αρμύρα
θρέφομαι κι
επικαλούμαι
νησιά
στις άγονες
γραμμές
Κένταυροι θαλάσσης
παιδεύουν τα
πόδια για
γοργό
βηματισμό ...
Απέξω
νιώθω πομπές
αδιέξοδες
Να φύγω πολύ -!-
Να φεύγω πολύ -!-
Πολύ να
γεμίσω κύμα
στο χύμα
των πόθων
Με φιλούν
οι γοργόνες
Χαράσσομαι
ρίγη -
δονήσεις ηδονών -!-
Ποιώ
αθανασία κι
αιώνιο Έρωτα -!-
Κάτω απ'
τα πέλματα
χειροκροτά
κόσμος νερών
Μιλώ με
τα μάτια
Είναι πολλοί
Αναμένουν τις
λέξεις με
το δίχως τέλος
Με βλέπω
ανάμεσά τους
"Ήρθα!" φωνάζω
και το ποίημα
πάτησε το
άπειρο -!-
..για πρώτη φορά -!-
Έτσι...χύμα...στο κύμα..
"Πάμε", μου λέω
"Δεν έχει τέλος
τούτη η οδός -!-"..
... κι είναι απέραντη η νύχτα η γαλάζια του Έρωτα -!-
