Είπα
θα φύγω
Θα γεμίσω
τις τσέπες νερό
απ' τους χειμώνες μου
τη λίστα
με τ' αστέρια
στην καρδιά -
εκείνα
που έπεφταν
όταν γεννιόμουν -
τα άλλα
λέω
να μείνουν -
τη μέρα της κηδείας
να φωτίζουν
τους πονεμένους -
Τη σπλαχνική αγάπη
στον κάδο της ανακύκλωσης
θα ρίξω
φτερά στον άνεμο
τις σκέψεις μου
θα κάνω
Κι αφού
θα ΄χω ξεμοναχιάσει
τα κρύα πρωινά
θα στερεώσω τ' ανάθεμα
των μανάδων
στο κούφιο μου μυαλό
Τις τρύπες απ' τις απουσίες σου
θα γαζώσω στα βλέφαρα -
τι χρειάζομαι άλλωστε
τις μνήμες-;-
Τη σύγχυση
να σπείρω
στο χωράφι
των παλμών σου, λέω
να ρημάξει
στα ξενύχτια σου
η αρχή
και λέω να έχω μόνο
τα ρίγη μου
από εκείνον τον πυρετό
της περιπαθούς νεότητας
στο μαξιλάρι
του δικού μου
τ' ουρανού
Να μην προλάβεις
να τηλεφωνήσεις
να μη με δεις
ενώ
θα επιταχύνω το βήμα
στη διασταύρωση
του πλην
με το συν
πάνω
απ' το μηδέν
