Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

το αξίωμα

Όσο ψηλά και να κοιτάξει το ερπετό ποτέ δε θα σε φτάσει Ουρανέ μου Κάπου τελειώνουν κι οι κορμοί κι οι πύργοι τελειώνουν κι οι φωνές Κι ενώ εσύ ανταμώνεις τους ορίζοντες κι ορίζεις το άπειρο το έρπον θα σουρίζει πάντα κάτω απ' το μεγαλείο σου Κι αν γίνει πάλι να μας αντιγράψουν τις λέξεις μας χάρισμά τους λέω Το Όναρ το δικό μας εκτινάχθηκε στο άβατο Κι εκεί τα έρποντα ψοφούν στον ήλιο σου Ουρανέ μου