το χρέος το πρώτο

Παλεύω
μια κίτρινη μέρα
να γονατίσω
την εξάρτηση
απ' την τεθλασμένη
αναπνοή μου
το ευθυτενές σπαθί
που στηρίζει
το κορμί μου
να γεννήσω
επιτέλους
να ΄ρθεις
να αγκαλιάσεις
τον κορμό
των καρπών μου
φωτιές ν' ανάψω
γύρω
απ' τις ελλείψεις
της ματιάς σου
και να χορέψω
στο κέντρο
των οραμάτων σου

Γιατί
χρέος πρώτο
έχω
να ανατείλω
εμένα
για να ελπίζω
σ' ανατολές
εξωγενών
καταστάσεων