ΚροκόΔειλοι, και συμπλεγματικά απωθημένα -
νεάντερταλ σφαγεία,
τ' αγαπησιάρικα λόγια, εκρήξεις ερωτικής λατρείας,
φιλική προσέγγιση ανευθυνότητας κάργα, προς
κάλυψη ερπετοειδών αναγκών,
που δεν μπορέσατε να χτίσετε Αυγή,
με άλλοθι δυνάστη του φωτός,
όταν το βλέμμα, σας γυρίζει ανάποδα
τα μέσα έξω να φανούν,
και μυξοκλαίτε ουρλιάζοντας "έλεος"
ή κάτι κουρασμένους ταξιδιώτες φοράτε,
τηλεγραφώντας τα ύστερα του τέρματός σας,
οι φόβοι σας, οι αιώνιοι τρόμοι σας -
μήπως σταθείτε στα δυο,
μήπως φανεί η διχαλωτή γλώσσα σας,
που φαρμακώνει το Ιερό,
πόσο σκουλήκι ακόμη θα γίνετε -
αναποφάσιστο "θα δω" -;-
και ονειρεύεστε, λέτε, ένα πρωινό,
χέρι με χέρι, μινόρε να κρατήσετε,
δίπλα και πλάι..
Λόγια, που είναι ό,τι..
στερεότυπα κι αγράμματα,
άτυποι γάμοι, από σελήνη κάτω,
και διάττοντες - πλάνες για πέρα εκεί..
Στην επόμενη στροφή η βελόνα σας κολλάει,
και βουίζετε σφήγκες , σφήγκες -
τα μυστικά της ποτέ δε θα νιώσετε -
λόγια της αρπαχτής βουίζετε σφήγκες
και μιλάτε φυγές εγερτικές την ώρα,
που σάρκες τρώτε, σπαράζοντας λυγμούς,
να δείχνετε ευαίσθητοι,
τώρα, που τα παιδιά πεθαίνουν γερνώντας,
ή γερνάνε παιδιά, παραμένοντας Φιλί και Ίσκιος.
Δαίμονες Ζωές, μαχαιρώσατε κι εκείνον,
που μίλησε κόσμημα,
και σταυρώσατε κι αυτόν,
που άνοιξε διάπλατα, πόρτα θαλάσσης,
περιγράφοντας την κατάρα, να σέρνεστε,
με πλάγιους ήχους περιγράψατε και
κωδικοποιημένα λόγια -
τρικλοποδιές σας μάταιες στους άτλαντες,
τα μυξοκλάματά σας -!-
Σας σημαδεύω στο σταυρό, που μοιάζει νότου,
μα είναι προθήκη μούμιας, σε σφραγισμένο τάφο σας,
Ψεύτες καταδύτες σ' απόρρητες κλήσεις,
χάσατε για πάντα το δρόμο του άβατου.
Κλινικά τελειωμένοι, έξω από φαρμακεία,
πλαστικές χειρουργήσεις, σας κρεμούν πιότερο,
μ' ένα βαθύ φιλί του άρχοντα των ονείρων.
Μετρημένοι οι Τρελοί, που ιππεύουν όνειρα
και κυλούν ύδωρ από μάτι πηγή – χειρόφρενο
της αηδίας σας. _
