διανύσματος ανάγνωσμα..
..Προσμένοντάς Σε
επιμηκύνομαι..
αντιστέκομαι στα
αιμορραγούντα πρωινά
Προσμένοντάς
Σε επεκτείνομαι στην αναμονή -
έξω
απ' την αίθουσα τοκετών
διεγείρομαι
και ξυπνώ βροχή
Βροχή να σβήσω τα ίχνη
που μας κούρσεψαν -
κάπου βαθιά στο
πριν που λήστεψαν ένα γέλιο,
ένα παιδί,
ένα χλιμίντρισμα.
Προσμένοντάς Σε, να
σου πω.. "αγαπώ το φεγγάρι..κι ας μ’
άφησε μόνο.."
..Δ ι α ν ύ ο μ α ι
-!-...ακούς το διάνυσμα που τρέχει
άλογο-;-
Στη μαύρη πλευρά της σελήνης
αλητεύω στο χάος
Πόσα φιλιά να σου
ζητήσω -;- Να ζητήσω, ή να πάρω -;-
Ακουμπώ
την καρδιά μου -
δόρυ υποταγμένο στην
ανυποταξία των καιρών Σου.
Έχουν οι
καιροί Σου το χρόνο, τις λεπτομέρειες
να μου δωρίσουν-;- Δεν απορώ. Εκστασιάζομαι
με θέλω. Αυτό κι αυτό κι αυτό...κι
Αυτά...Στερεότυπα που δυσανασχετούν τις
ασυνήθεις συνήθειές μου..
Ένα λοιπόν
το διάνυσμα – παρεμβολή στους υποταγμένους
θαμώνες αειθαλών σινεμά..
Κι ο ένας,
που δεν ξεχνά..να διανύεται..
http://www.youtube.com/watch?v=hYgJAN1Ol5g&feature=share
