«Είσαι θεριό;»
Έχω ταχθεί άνθρωπος.
Λοχίτης ιερός
στέρεος και
όπτης
Δε θα ΄θελα να ΄μουν
Είμαι και είμαι
Δε θα ΄θελα να ΄ταν
Είναι και είναι
Σύρμα χαμόγελό σου
Φιλί αγκάθι
Τι κοιτάς;
Τσίγκινο βλέμμα
Που στάζει ό,τι
Σημαδεύεις με
Υπνοβάτη –
Χωρίς ντροπή
Πετονιά το μυαλό σου
Κι η φωνή σου
Μαχαίρια
Μαχαιριά τα χέρια μου
Με πετάς
Με ρωτάς
Νομίζεις…
Αφρίζεις
Άφριζε θάλασσά μου
Να οργώσω το κορμί σου
Μόνο εσύ
Κι εγώ
Δαχτυλιές
Πλανώδιες
Μαύρες
Στο θίασο
Που ξέχασε
Ν΄ ακολουθήσει
Τους αιώνες
Μιλάω φωτιά
Κι αγκαλιάζω
Φωτιά ρεεεεεεεε!!!!!
Σου καίω τις απορίες
Τα χαρτιά της
Οχύρωσης
Κι ό,τι σου δίνει
Καρέκλα με
Πλάτη
«Είσαι θεριό;»
Σκίζω τη νύχτα
Ερωμένη και
Κατάρα μου
Άρατε πύλες
Των γκρεμών -!-
Έχω ν’ αδειάσω
Στους γκρεμούς
Το αίμα
Της κραυγής μου
Έχω να γεννήσω ρεεεε!!
Να σε γεννήσω
Να δράσω δράση
Μέρμηγκα
Έχω ταχθεί άνθρωπος
Πρόσωπο ανδρός
Κορμί του
Στ’ ατίθασο άλογο
Ακόντιο μάτι
Σαϊτιές γερακιού ματιές
Τι -;-
Ποιόν ακολουθείς -;-
Για ποιόν κλείνεις
Τα μάτια –
Παράθυρα μάτια σου
Σύρματα
Σύρματα
Περιφραγμένα μνήματα
Είσαι
Να σπάσω
Τα κάγκελα
Των τάφων σου
Σε σπάω ρεεεεε!!!
Υμένας ένας ακόμα
Του κράτους σου
Σου σπάω το κράτος
Κι αφού
Δεν έχω λέξεις
Δεν έχω
Τοίχους
Δεν έχω ντροπή
Μόνο
Εκτροπή
Μόνο εκτροπή
Κι επιστροφή
Στον έρωτα
Που σκλάβωσες
τον έρωτα που
Σε δίδαξαν
Κι απολιθωμένος έγινες
Κι απολιθωμένη διάβηκες
Το σύντομο βίο
Μ’ απολιθώματα ερωτήσεις
Πονηρίας
Κι
Ερημιάς σου
Τάχθηκα άνθρωπος
Κι εκτρέπομαι
Δίχως να
Παρεκτρέπομαι
Αεί αγωνίζεσθαι
Στα χείλη
Των γκρεμών
Να κατακτήσω
Το βάθος
Το αήττητο
Της αγέρωχης
Δίψας
Της ανάσας τους..
