(δημοσίευση δεύτερη)
Αφορμώνται
φλόγινες σκέψεις
στην πόλη των αχρείων.
Σήμα κινδύνου,
η νωθρή ατμόσφαιρα
ξαφνιάζεται
στην πόλη των θηρίων.
Χλωρά καιόμενα πλάι σε
ξέρες ερήμου,
Νυχτιάτικη υπόθεση
δίπλα σε μέρες
ασάλευτες,
μάλλον παραισθησιακές.
Τυφλοί σκώλικες παιανίζουν
στο νου μου
Στο βιολογικό εγκέφαλο
του υπολογιστή μου
Εφορμούν
στα κύτταρα των
νευρώνων μου
Καίουν της ψευδαίσθησής μου
ανατολές
Κοιμίζουν τον ύπνο,
τον απόλυτο ονειρευτή!
Μετά,
πλάθουν φαντάσματα σε
σκοτεινό διάδρομο, σε
κελιά αγριμιών.
Μάθε,
υπάρχουν άνθρωποι σκιές που
δεν κοιμούνται ποτέ!..
Πηγαίνουν
Έρχονται
δε φτάνουν πουθενά
Μπορεί να βρυχώνται στο
ταξίδι τους
Μπορεί να λαλούν
στην απόγνωση
Μπορεί να ξύνουν τον τοίχο τους,
να ματώνουν.
Ημερεύουν με σύριγγα
Με φαρμάκι ημερεύουν
Με μαύρο εντυπωσιάζουν τους
θλιβερούς επισκέπτες
στον άλογο οίκο.
Του θεού αποστάγματα,
στάχτες,
μιάσματα συφιλικών
αντιπαραθέσεων με
την πόλιν των αχρείων.
