 | |
| έργο-δώρο της φίλης, silena |
Το τραγούδι της Γαλάνη
αφιερωμένο
ήδη απ' τα παλιά, σε ΄σένα...
Κι αν δεν με βρεις εδώ
δεν είμαι μακριά
ένα πλήκτρο μόνο
σα να χτυπάς ένα κουδούνι
της πόρτας της διπλανής
Να ξέρεις,
η πόρτα είναι ορθάνοιχτη
κλειδιά δεν έχω
τα πέταξα στον υπονόμο -
ένα ακόμη σκουπίδι
στον οχετό του βάθρου μας -
Φύλακα
δε θα βρεις
κανένας δε θα σε ρωτήσει
Μη περιμένεις εξηγήσεις -
δε δίνονται πλέον στις μέρες μας -
κι αν σου δοθούν
θα έχεις ήδη ανακηρυχθεί
εκβιαστής
και θα ΄ναι τιποτένιες
από λιποτάκτες της Ουσίας -
των αστεριών καρδιά -
Να μπεις άφοβα
δίχως να βγάλεις τα παπούτσια -
δεν είναι κάστρο
ούτε παλάτι
Δε θα σε παρακολουθεί
κανένα μάτι αδερφού
Το σπίτι μου
καλύβι είναι
που δάπεδο έχει ωκεανό
και ουρανό - φεγγάρι
Μόνο να ξέρεις,
να μη λες μετά,
...ριψοκίνδυνος είσαι -;-
Τότε μόνο Προχώρα
και πέσε στα βαθιά -!-
