Αυτή μόνο
Η άλλη αργεί
Μαστούρα πληγή
Κόψη όνειρο,
Που δεν αγαπήθηκε
Αλάνισσα φυγή
Καψούρα με τις ράγες
Στο όναρ που λάτρεψες
Κι εγώ
Να σε προσμένω ακόμα
Βυθισμένο δέρμα
Στη λάμα που έδρεψε
Πάθος ανίκητο
Δίψα βοώντος παλμού
Που λεηλατήθηκε
Στους πέντε αντάρτες
Της πλάσης
Την ώρα, που
Χρεοκοπημένα σινιάλα
Χαμουρεύονται
Στο ναυάγιο
Των παραδείσων
Με κόκκινα μάτια
Και σπασμένα νερά
Κοιμάμαι μαζί σου
στο πάντα του τίποτα
Δέκα καύτρες
Εν ενεργεία
Σου πυρώνουν μοχλούς
Ξενύχτες
Εφτά βήματα μπροστά
Και πέντε παραπομπές –
Πόσο μ’ αρέσει
Να έρχεσαι
Να φεύγεις, και
Να έρχεσαι -!-
