άκου, γραφιά! όταν ξαναγράψεις το παραμύθι σου, να σκεφτείς τα παιδιά, που καταπίνουν πετρέλαιο, και τ' αγρίμια, με το φίμωτρο της χλιδής σου στο σαλόνι σου.
και πού είσαι; ξέχνα την πληθωρική αναγνωσιμότητα του όχλου σου, γιατί παλάβωσες τις νύχτες, κι οι λέξεις αυτοκτόνησαν..
