Με παίρνεις μαζί Σου
Στην αποθέωση του ταξιδιού
Σκουντουφλάμε στ’ αστέρια
Δεν πονάμε. Αρπάζουμε ύψη.
Μαυροφορεμένα φιλιά
Αρπάζουμε φωτιά
Δεν έχει να λουφάξει η ζωή
Δε μένουμε σ’ επιφάνειες
Εσύ η Πρώτη μου –
Φυγή βραχνιασμένη,
Κι έμεινε η φωνή μου βαριά
Στο βεστιάριο των παραστάσεων
Ζω το απόλυτο
Σκοτάδι -;- Το βράδυ, ξέρω,
Το χορό των λεπτών
Τα ντύνω σκιές. Μην
Τρομάζεις -!-
Χέρι με χέρι. Καρδιά με καρδιά.
Η Πρώτη μου πνοή.
Το πρώτο μου δάκρυ.
Το κλάμα του μωρού.
Μένεις εδώ,
Και πάμε μαζί.
Δεν κουράζονται τα σπλάχνα
Να γεννούν μάτια μου -!-
Μήτρα του ποιητή
Ανάστησέ με -!-
Δε βαρέθηκαν τα δέντρα
Να χορεύουν. Οι άνεμοι
Δε βαρέθηκαν να μουγκρίζουν.
Βαπόρια ταξιδεύουν μαζί μας.
Είμαστε τα πλοία των βαποριών
Πάντα ξενύχτες στις
Αστραπές του ονείρου
Βυζαίνω απόψε ξανά
Οι ρώγες μάτωσαν.
Πίνω αίμα.
Πάμε μαζί.
Νανούρισμα και όνειρο.
Έχει απέραντο.
Έχει απέραντο!
Έχει και πάντα.
Στιγμιότυπο στη νιοστή
Χορεύοντας
Σφυρίζοντας
Ξεφτιλίζοντας τα σύνορα
Πάμε.
