Θ' αφήσω μόνο μια φλέβα ανοιχτή - το παράθυρο θα χτυπά άνεμο - αν κρυώσεις μπορείς να το κλείσεις, όπως ένα βιβλίο που σε τρομάζει. Ουδέν το πρόβλημα. Το τέλος φιλεύει θάλασσα. Περιθώρια υπάρχουν πάντα για τους σκοτεινούς. Φεγγάρια πολλά για τους περαστικούς. Σιωπή δεν βλέπεις κάπου. Τρικυμίες όπλων που εμπορεύονται δόξες. Πονούν τα μάτια μόνο. Σα να νυστάζουν τα οράματα, ή θέλουν τρενάκια φυγής. Ορθοπεταλιές στριμώχνω στων δονήσεων τις αγκαλιές. Ξεγελιέσαι που ταξιδεύω φυγή. Την παίρνω στο κρεβάτι μου ανεμόπτερο του ύπνου. Μην ξεχνάς να γελάς τις νύχτες. Κι αν χάνεις τους δρόμους, φρόντισε να καρφώσεις τελεία τη σελήνη σου στον κύκλο της φωνής σου. Και μην πεις ότι εγώ δεν σου μίλησα -!-
