Οι μέρες κλειδώνουν τα σπλάχνα τους στις αποθήκες των τρένων. Χαιρετώ τα φουγάρα μόνο, και τους λόφους, που μέθυσα τα βράδια των αμαρτιών. Κάπως έτσι, γεννιέται η τρέλα, τρέλα μου -!- Τρεκλίζοντας, πότε στην αντοχή, και πότε στα χείλη του ποτηριού, που ήπιε ο διάβολος το αχ, της ηδονής..
