Θα έφευγες μετά,
Είπες
Είπα,
Τώρα, τώρα φεύγω
Δεν είναι νωρίς
Νύχτωσε
Πειρατεύουν με -!-..
Τώρα φεύγω
Ορθά
Όπως τότε που
Ήρθα
Καταρροές-
Ανάρμοστες
Σ’ όποιον επαγγέλλεται
Και σπάει κλειδαριές
Να μπει άχνη
Να μπαίνει βροχή
Να έρχεται θάλασσα
Κι οι άγκυρες - σκλαβιά
Είχα
τότε
Τις πελέκησα
Κι έφτιαξα βέλη
Ξίφη και λοστούς –
Απαραίτητα, να πω,
Των ταξιδιών μου
Δε σε κοινώνησα, νόμισες,
Δε σε βρήκα, νόμισες -
Αφού δεν ξάπλωσες
Στις χούφτες μου
Και δε διέταξες
Να σκίσω τη σάρκα σου –
Εύκολη η θέση που
Σου χάρισαν…
Έτσι έμαθες
Κι έτσι λες
Κι έτσι νομίζεις..
Δεν πίστεψες, όμως
Και δεν πιστεύεις
Κλείνεις τα μάτια
Ζητιανεύεις
Επιβάλλεσαι τυφλή –
Στους νομίζοντας
Τυφλούς των ημερών σου –
Ακούω τους ρόγχους
Ακούω τους θρήνους
Ακούω κατάρες
Πεπαλαιωμένων και
Νεκρών σου
Δε βάδισες
Κι ωρύονται
Έσκυψες, φίλησες,
Νόμισες ήπιες…
Σκοτείνιασες…
Δεν κατέκτησες
Αφού σου άνοιξαν τις
Πύλες
Νόμισες όργωσες
Νόμισες κέρδισες
Λήστεψες, είπες
Στον πάγκο
Της ελεύθερης προσφοράς
Τώρα, μάθε,
Δε μένω
Ποτέ
Πουθενά
Κι έχω μείνει παντού
Και φεύγω πάντα
Μικρά σου νοήματα
Τρελά σου τα λόγια μου
Φορώ τη γύμνια μου
Πόσο μεγάλη η
θάλασσα Έρωτά μου -!-
Πόση αρμύρα γύρω μου -!-
Μπαίνω στην άρμη
Ζεις οργασμό
Παραπατάς και ζητιανεύεις
Το στόμα που σε άρμεξε
Δε σου σφυρίζω ξανά
Άνοιξε τα μάτια σου να
Δεις
Πως καταδύομαι
Στη θάλασσά σου…
Και χάνονται
Τα τρένα απ'
τους σταθμούς σου…
