Το παράθυρό μου
στη θάλαττα
αγναντεύει
το Άριστον το
Παν
με του Μέτρου την
πυγμή
και
κύκλους
που
δεν εταράχθησαν
από
αγορές
και
πολέμους
Ορώ
οστά καπνισμένα
σε σχήμα νίκης
βιδωμένα
με χάλκινα καρφιά -
Ηφαίστου πυγμή -!-
Ορώ φωτιές
πάνω από
κύματα σε
αγρύπνια
με
του Προμηθέως
τον αχό
και το
ποδοβολητό
των αλόγων
Ορώ
νύχτες ολοφέγγαρες
με ξεκούμπωτους ήχους
στ' αγέρωχα νερά
κι ένα
κλαδάκι ελιάς
που γεννάται
απ' το κύμα το πρώτο
Κι ο Εφιάλτης - !... -
Με τους
φαρδιούς του ίσκιους -
μικραίνει
τον ορίζοντα
ελάχιστη η όραση ..
Και
τα κύματα
ξεφεύγουν
απ' του γαλάζιου
την έκταση..
Ομόνοια -
οίκος ανυπόφορος
με τη σύριγγα
καρφωμένη
στο ακροκέραμο
των βλεφάρων της
Πατησίων και
νύχτα σε
γόβες
μετεωρίζεται
και πέφτει
στο χάος
...
και Σύνταγμα -
οχετός
απόβλητων
..Μάντρα -
προς απόσυρση
ιδεών
Με φύλακες
μέθυσους
που κρατούν
φανάρι
στο βιασμό
της Αφροδίτης μας...
