Νάιρα -!-
μ' ακούς;
Ήρθα -!-
Όπως το είχα
υποσχεθεί..
Χαμηλώνοντας
τα φώτα -
μη
φοβίσουν τα
παραμύθια σου
και ...
δεν ξέρω τραγούδια
μόνο
ανάσες βαθιές
πάνω
απ' της λίμνης σου
το όμορφο μάτι -
φεγγάρι ολόκληρο
σε γιορτή
ουρανού -!-
Θα
μπορούσα να
σου πω...
Στον καιρό εκείνο...
μα γέμισα δρόμους
δρόμους πολλούς
και
κουρελιάζω τα
λεπτά...
Τι να
τα κάνεις τα
λεπτά -;-
αφού
οι δρόμοι σμίγουν
και
οι αγάπες εν
λευκώ
αναδεικνύονται -;-
Σου αφήνω
την αφή στο
κατώφλι
για οδηγό
όταν
μου ταχυδρομήσεις
το πρωινό σου
χαμόγελο
με
μια υπόσχεση
παντοτινή -
αφού εμείς
ξεπεράσαμε τους
αιώνες..
κάθε πρωί
να σε κερνάς
φιλί
κι ονείρου
στράτες..
αφιερωμένο
