Έπεφτα -!-
...Πέφτω -!-
Τι πάθος να
πέφτω -!-..
Ποτέ
ένα ένα σκαλί -
αργεί το
βαθύ σκοτάδι
Πάντα να
κατρακυλώ
Να νιώθω
τους χτύπους
Τις δονήσεις να
εξατμίζονται στις
πόρτες
της καρδιάς
Στο όνειρο..
να ζω -
πέφτοντας -
τη μανία
του έκπτωτου
αγγέλου
για
άγριο μεθύσι
επίγειας κόλασης
Τον ίλιγγο
στη δίνη
των ανέμων
όταν
ληστεύουν
τα μόρια
του νου
που ίδρωσε
να φτάσει
το ημισέληνο
και
πνίγηκε
στο
άλλο μισό
σ' ένα φιλί
μιας νύχτας
που έκαιγαν
τον τόπο -
να σβήσουν
τον Έρωτα
που ξαγρυπνούσε
στο βλέμμα σου..
Να
κατρακυλώ
το βλέμμα σου
και να ζω
τη φυγή σου
απ' τον
τρόμο
της άπνοιας
των
κουρασμένων
καραβιών
Να στάζω
γιορτή
στην άγνωστη
δόνηση
των χειλιών σου
...κι ύστερα
ν' απομνημονεύσω
τη σύνθεση
των ονείρων σου
Θα θυμηθώ
να σου σκαλίσω
μια βάρκα
στο στήθος πριν
φτάσω
πριν
ξημερώσει
κι
αρχίσω ν'
ανεβαίνω
με τα τέσσερα
που στάζουν
το αίμα σου
Ν' ανέβω πριν
πριν ξημερώσει
και
να σε βρω
να λύνεις το σκοινί
απ' τον
κάβο τον επίγειο
να με σηκώνεις -
άγκυρα -
για άλλους
ωκεανούς
Κι εκεί
στο μέσον
της στιγμής
ν' αδράξουμε
το πάθος -!-..
