Η απογείωση
βαραίνει την ώρα
τη σπάει σε
μυριάδες άστρα
έτσι
για να προχωρήσει η νύχτα
Να τη βαδίσω
πίνοντας βρόχινη ορμή
κάτω από ένα φεγγάρι -
δειλινό αμφιβολίας -
χρόνιας αρρώστειας
που με ράγιζε..
Γεμίζω τις ρωγμές
με στάλες βροχής
ν' αντανακλάται
ο αχός του ονείρου
έξω απ' το χρόνο
μέσα σ' έναν
αήττητο βρυχηθμό
επιθυμίας για
ανάβαση
Εκεί που
τις μέρες
χρηματίζονται οι λέξεις
τα βράδια
άφηνέ με να σκαρώνω το καϊκι μου-!-
..
