Έτσι είναι λοιπόν..
Λίγο χώμα στις
άκρες των δαχτύλων
να θυμίζει φιλί και...φεύγω...
Αν ξανάρθω
θα ΄ναι
που θα γυρίσει ο καιρός
θα ξανάρθει Χειμώνας
να δαγκώσω μόνο ένα κάστανο
να θυμηθώ τη φωτιά...
Φυσιγγιοθήκες οι φλέβες μου
το στόμα μου κάνη
Λέω
να πυροβολήσω αύριο
σήμερα
μουδιασμένα άγρυπνες οι αίσθητες
μέσα στην κρίση των οραμάτων
Αν είναι να χτυπήσει το τηλέφωνο
ας είναι η γιορτή...
Μόνο
που ένα ταξίδι αργεί να τελειώσει..
κι εκεί..
απλά ερωτώ...
έχει κύματα απόψε το πέλαγος-;-
Έφτιαξα τον κόσμο μου
σ' ένα δωμάτιο μέσα -
δε θέλω καθρέφτες -
μόνο τη μυρωδιά της γης
στη βροχή να έχω
και τίποτ' άλλο
να σχεδιάσω το νου μου άτρωτο
πάνω απ' τα κομμάτια της καρδιάς μου
Κι έτσι είναι λοιπόν...
