αφιερωμένο στις Στιγμές
των τελευταίων Ημερών μου
Αν με προλάβεις στο δρόμο
στα άγριά μου τα ζώα
μπροστά
να φρενάρεις
Μην αποχαυνωθείς
με τις ομίχλες
κι εγκαταλείψεις τις πορείες μου
Εγώ
απορρίπτομαι
και επιτυγχάνω συνάμα
μ' ένα μόνο
επιτρεπόμενο λάθος -
το ασυγκράτητο
των ήχων μου
Είναι που χειμωνιάζει νωρίς
κι η νύχτα εκπορνεύεται
για λίγα φώτα -
γιατί
στέγνωσαν τα μάτια της
κι η θάλασσά της
νεκρά έγινε
κι έχει ενδιαφέρον να τη δεις
καθώς
αποστεώνονται οι ιστορίες της
και τα στήθη της μαραγκιάζουν
και πώς να θραφείς-;-
Σκελετοί ανθρώπινοι
τυπώνουν όνειρα
κι αν με προλάβεις
στα διόδια θα λιάζω
τους δεσμούς τους αδίστακτους
και δίχως να πληρώσω -
λαθραία
κι επικίνδυνα -
θα γκαζώσω τα πάθη μου
ν' αφήσω εκτός φυλακίου οστών
λίγους σπόρους αγριολούλουδου
για τους ορειβάτες που
θα συλληφθούν την επαύριον
κι ένα υποβρύχιο θ' αφήσω
- σε τοίχους στίχους -
για μια αξιοπρόσεχτη
βραδινή απόφαση της σιωπής
