Στο δώδεκα -
το πυροβολημένο κενό
του παράπλευρου εαυτού μου -
ο δείκτης ο λεπτός
έσκισε το χρόνο
για να αιμορραγήσει
εσωτερικώς
το σκεύος που φυλάττει
τα πελάγη μου -
κάποια νεύρα, δηλαδή,
το μυελό και
τις συνδέσεις
τις αλυσιδωτές νεύσεις
των σφαιρικών αντιλήψεων
και την απουσία σου ή,
παρουσία της ανάμνησής σου
που εκτός τόπου και χρόνου
βρέθηκαν
να στενάζουν τα βήματά μου
στο πυρ της εξώσφαιρας
παρανοϊκών αντιστάσεων
γι΄αναμονή ανάστασης
μιας και τα λάθη
τους ζωντανούς απογράφουν
στα δελτία της φύσης μας
Κι οι δείκτες σπάνε
στο σφύριγμα του τρένου
που θέλει να φύγει
Κι οι αισθήσεις ερωτοτροπούν
με την αγωνία της σιωπής
στο κρυφό το σκολειό
στα σύνορα των εποχών
