Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

από χρόνια πενθώ


















Ναι, δεν πενθώ τώρα εγώ! Από χρόνια πενθώ, με την κατρακύλα των μυαλών μας! Με το στοχοποιημένο μυαλό μας! Με την άδεια ψυχή μας! Με το φασισμό μας, κι ας το παίζουμε δημοκράτες κι αγκαλίτσες.
Λαπάδες ήμασταν και είμαστε! Άθλιοι σκλάβοι του συστήματος που μας παραμύθιασε ότι είμαστε κάποιοι - με αμάξι, με σπίτι, με φράγκα, που τώρα μας παίρνουν πίσω, πετώντας μας στο δρόμο. Σε μια κοινωνία ρατσιστική, γυαλισμένη με φανφάρες και "αγιοσύνη". Σε μια κοινωνία υποταγμένη σε τιμωρούς θεούς, σε κοινοβουλευτικά συστήματα, σε προεδρευομένες "δημοκρατίες", σε παιδεία μπάχαλο - του κώλου, να έχουμε να λέμε. Σε μια τεχνολογία ενάντια στη φύση. Ενάντια στη Φύση μας. Δουλεύουμε μαλακισμένα στα εργοστάσια, στις εταιρείες που στήνουν ξώβεργες ενάντια στη Φύση μας! Και πληρωνόμαστε συμμετέχοντας στη δολοφονία μας, και τρώμε τα σκατά μας - που σκατολόγοι προμηθευτές μας ποτίζουν. Σκατολόγοι προμηθευτές διεστραμμένων ηγετών, που ψηφίζουμε. Εμείς, που δεν πιστέψαμε σε ΄μας! Εμείς, που πήγαμε με το ζόρι τα παιδιά μας στα σχολειά της κοινωνικοποίησης σκλάβων, και δεν αντισταθήκαμε! Εμείς, που τεμαχίζουμε τα παιδιά μας, βορά της εξουσίας! Εμείς, οι άθλιοι! Τα νούμερα! Το τίποτα! Εμείς, που αδειάσαμε τη Γνώση μας, για να γεμίζουμε με βοθρολύματα! Εμείς, που πολεμήσαμε κάτω από σημαίες, με ύμνους πατριωτικούς, για να γεμίσουν κι άλλο οι αχόρταγες κοιλιές των δολοφόνων εξουσιαστών! Εμείς, που καμαρώνουμε τα αγόρια μας φαντάρους, για τα στρατά - κρέας στα νύχια του συστήματος, που φιλοδωρεί τη βλακεία μας, να μας ρίχνει στάχτες στα μάτια, να κοιμώμαστε νηστικοί κι άλλο. Εμείς, που καμαρώνουμε τα κορίτσια μας, κουκλάρες και γκόμενες, τσαχπίνες στα κάθε λογής παζάρια - που δε χαμπαριάζουμε για παζάρια και λέμε μόδα της μοδός ή νοικοκυρές στο σπίτι τους. Στον τάφο - σπίτι τους, που γκαβοί είμαστε και δε βλέπουμε.

ΔΕΝ ΠΕΝΘΩ ΑΠΟΨΕ! Μ' ΑΚΟΥΣ; ΠΕΝΘΩ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΠΕΝΘΩ! Αγωνίζομαι για Ζωή! Έχουμε πόλεμο! Πολεμάω τον πόλεμό τους!