το νόμπελ μοιράστηκε νωρίς

Επειδή βρέθηκε τυχαία στο fb

έραψε στο δάχτυλο τη ρίμα της

/ εκείνη των μικράτων της /

Έσπασε μια βροχή στα μούτρα

Θρυμμάτισε όλα τα τσόφλια

απ' τα αυγά τα άχρωμα

Διέγραψε τους αναστεναγμούς

από το inbox της

Ράγισε τις καρδιές των σχολίων της

Στα χαμόγελα έτριξε το μάτι

Κι αφού είδε ότι οι νοικοκυρές

απάγγελναν όλες Λειβαδίτη

κι έγραφαν Παπαδάκη

Κι αφού κι οι επίδοξοι

συνέτασσαν λόχο ιερό

με τους θαμώνες - φίλους τους
διαμοιράζοντας το νόμπελ

/πάλι το φαγητό κάηκε -

ξεχάστηκε το μάτι ανοιχτό δια παντός /

Κι επειδή στα σκαλοπάτια

θρηνούσαν οι κατάδικοι

Έκανε αίτηση στην τράπεζα αίματος

να δωρίσει τα ιμάτιά της

/ τα κοράκια ξεσκίζουν βάρβαρα σάρκες ματωμένες /

Στο τέλος

έστριψε το τσιγάρο της

και ξυπόλητη

με δαγκωμένη ανάσα

πέθανε.

Λίγο μετά

αρνήθηκε την ταφή της

και σεργιάνησε πιο κάτω

απ' τους νεκρούς.

Ξήλωσε τη ρίμα της

κι έγειρε να ονειρευτεί
τη φυγή της.
/ αστραπιαία είδε,
μετά την απονομή του μεγάλου βραβείου,
την εξέγερση να μιλιέται

στα ευαγγέλια των διακεκριμένων.

Ήπιε τη μέντα της

κι ακολούθησε το εξπρές του μεσονυκτίου.

Χαμογέλασε  και πέθανε ξανά. /