η δώδεκα που λησμόνησες
/ αφού εκεί δεν ήσουν /
ήταν οι άλλοι (οι τρελοί, που λες)
/ εσύ άδεις ύμνους αγάπης /
με κάλπεις στο κεφάλι σου
μια κάλπη έγινες
της μοιάζει κι ο καθρέφτης σου
ανάπηρος ζωής.
συνδράμεις φυματικό καθεστώς
πεθαμένος με all star για πόδια
δερμάτινος μυρίζεις σφαγή
/ πανάκριβο γαλλικό το άρωμα /
είναι οι καιροί δυσεύρετοι
/ δυσεύρετος είσαι με
κλεμμένο το γέλιο ή όχι /
εκλογικές αναμετρήσεις είσαι
και ομιλίες
και καρφιά..! Όλος καρφιάαααααααα..Δώδεκα και πάνω.
κρατάω σφυρί
έχω τον ήλιο σφυρί και μετράω
φτάνω στο δώδεκα
λύνω σκοινί, και.. πάω. πάω..
ποτέ δεν είσαι. έμεινες στο πλήθος.
χάθηκες αγιοσύνες και συγχώρια.
φωτογραφία ταμάτων, ξεβρασμάτων.
ξέμεινες.
πεινούσαν. τους άδειασες
φορτώνοντάς τους τίποτα.
*12 Φλεβάρη 2012. που δεν ήσουν εκεί. κι η κρατική μηχανή συνεχίζει το έργο της: θάνατος
12 Φλεβάρη 2014. δίχως.*
