άΤεχνα

Η αγωνία γκρεμίζεται

κι ο αγώνας καταρρέει

Στις στροφές χάνεις τις περιστροφές

στους κύκλους το κέντρο

στους λεπτοδείκτες προσπερνάς

/ Κάπως έτσι ξεχνιέσαι από την τρέλα

φορώντας σερπαντίνες της αποθέωσης

Η απόγνωση σε κυκλοφορεί στα φανερά πλέον

τι έχεις να κρύψεις εξάλλου άλλο; /

Ίδια πάντα μες στην

πληθωρικότητα των χαρτιών

εξανεμισμένοι και οι τοίχοι,

που σε συνέδεαν με τη γνώση

του αγνώστου στρατιώτη

Μπουκώνεσαι κόλλυβα

υποθάλποντας το νεκρό -

χάνεις τον ασθενή κάτω απ' τα πόδια σου

στο ντελίριο των χεριών σου

να κρατήσεις τα δεξιά ή τ' αριστερά

και σπας την πυξίδα. Κατά λάθος σου το κρίμα.

Σ' έναν ερυθρό σταυρό με ακατάσχετη αιμορραγία

άντε ένα μικρόφωνο και τέλειωσες

/ στο πι και φι της αλφαβήτου /

Να μη σου ξαναπώ για το τηγάνι και τα ψάρια

που έκαψε η γιαγιά

όταν η Άννα στο σκοινάκι έχασε τα βήματα

και σκίστηκε το αναγνωστικό -

αναγνωριστικό της παρθενιάς σου -

Τη στιγμή που το μνημείο σου έκλεισε το μάτι

η μπύρα στου "μπαϊρακτάρη"

σου λέκιασε τη γιορτή.
Ανάμεσα στα καλαμάκια
βρέθηκαν κι άλλοι ματατζήδες -
τόσοι πολλοί που οι ναζήδες
μπλέχτηκαν με τα σπλάχνα σου.
Είσαι πια ένας θεός............ Γέλα ρε!