Κι ενώ μου μιλούσαν τα μάτια σου, γέμιζα ουρανούς. Τ' ακροκέραμα φιλιά μου, ασύνοροι σταθμοί στα ξεφαντώματα της ομίχλης σου. Κι ενώ μου μιλούσες για εξέγερση, εκρηκτικά τα σπλάχνα μου πυροδοτούσαν τη Νύχτα. Ίνες η Νύχτα έστεκε σχισμή - εμπνευσμένα χείλη του Αύριο. Εδώ, δεν υπήρχε κανείς εκτός απ' την Ανάσα, κι εκεί, το τώρα του Όνειρου. Δεν έμενα. Πετούσαμε. Δε μέναμε. Χανόμουν. Στρόβιλοι αχόρταγοι, τα δευτερόλεπτα χέρια σου, μετρούσαν Νίκες Αχών, στην κουκίδα που χαράζει την Αρχή. Ευθείες του Απείρου, οι αχτίνες μας, ποδηλατούν στους αιθέρες. Πάνω απ' τον Πόλεμο, και μέσα στη Φωτιά, μιλώ για πρώτη φορά, με την έμπυρη εμπειρία, την από καταβολής. Είναι, μάλλον, που πάντα τα βράδια έβρεχα γράμματα, στα κάτοπτρα μυστικών συνευρέσεων, κι έγραψα ιστορία, περιγράφοντας την άβυσσο. Εσύ έτρεχες να σώσεις το μεθυσμένο κορίτσι, που διαλαλούσε ρίγη ενοχικής εποχής. Όπως και να ΄χει, στην αυλαία, τα κουτάκια της μπύρας θύμιζαν βαγόνια, κι εμείς μεθύσαμε με θύμηση φυγής. Στο τέλος, νύσταξε το χτες, τα περιπολικά ανατράπηκαν, και πήραμε τα όπλα, για την αποκατάσταση των χρωμάτων. Κάτω, τα δειλινά ζευγάρωναν με την τρέλα, και πάνω, τα χείλη μας έσμιγαν με την αυγή.
Ναι, ξΗΜερώνει. Καλημέρα -!-
________ Προμηθεύς Πυρφόρος _________
