Σφιγμένη γροθιά στο τραπέζι. Στον απέναντι τοίχο ακινητοποιημένα τρία καπέλα - θεατρική παράσταση του κάποτε. Στρίβω τσιγάρο - κίνηση του σε λίγο, που θα αχνίσει η καύτρα του.. Ανάμεσα στους χρόνους – περί την πλάνη οι ανιχνεύσεις – θεατρίνου παλινδρομήσεις σε σκηνή πρωτόγονη. Τα φώτα γέρνουν άτρωτα, κι ας μοιάζουν νυσταγμένα – είναι τα νησιά που θέλουν δύσεις για ξεφάντωμα. Τρέχουν οι σελίδες και πάντα Αρχή. Θέλω να “Ξημερώνει” και στάζω ξΗμέρωμα. Αχ, βραχνή φυσαρμόνικα παίξε μου κι άλλο -!-. Πάλλονται τα στοιχειά. Κάπου αέρας, κάπου φωτιά, νερό πολύ – κάπως έτσι οι άνθρωποι κοιτάζονται – μεταξύ λίθων κι εκεί στο τζάκι, τα ξύλα καίγονται. Στα χέρια αφηνιάζουν οι αφές των υδάτων..
