αφιερωμένες νότες
Πλήκτρο το πλήκτρο
συννεφιάζω
Σε βυθούς
αφήνομαι
Ρίχνομαι
σε πόλεις -
κορίτσια αδίστακτα
αυτό το βράδυ
με ίχνη -
στα ίχνη
των κεραυνών
σα να νομίζω..
Δε νομίζω
το άλλο λεπτό
έρχεται
έρχεται
όχημα αλλάζει
και όλα
ν' αγγίζουν ουρανούς
Κάθε σελίδα επόμενη
θέλω
μπορώ
κυριαρχώ
πνίγομαι
Εκεί
που φεύγουν οι νότες -
κύματα ξανάρχονται
Πώς
όταν ποθεί η καρδιά
ηχούν σήμαντρα λύτρωσης-;-
και
δεν ξεχνάς
αναγεννάσαι
Σε νησιά
με φάρους δικούς μου
που ξενύχτησαν
τις μπόρες μου
να μη ναυαγήσω
με τα θηρία
να ουρλιάζουν
στα αλλόκοτα μάτια μου
με τα θηρία
να ξεχύνονται στο αίμα μου
να μου διαγράφουν
ένα άλλο κορμί
Συλλέκτης βλεμμάτων
ναυπηγώ
σε λιμάνια ζωγραφίζω
τους έρωτες
με μετανάστη ανάσα
ή
σε νύχτας ρυθμούς
με κορίτσια
που βραδιάστηκαν
σε ανυπόφορες μέρες
Κι εδώ
βρίσκω τα χείλη σου
που κατασπαράζουν
θηλάζουν
εμένα
το μακρινό
τον αγέλαστο γελαστό
ιερέα των παθών
και
γέρνω
διεγείροντας
τον άνεμο του νοτιά
Με ξέπλεκα μαλλιά
σου δίνομαι
καινούργιο όνειρό μου-!-
