Όσα σκέφτομαι
είναι εικόνες
παρασκηνιακής επικαιρότητας
Νύχτας σχόλια
σκαλωμένα στο κόκκινο της φωνής μου
και ποιήματα
υστεροφημούντων δημιουργών
μ' αυλαίες ανομολόγητων πράξεων
γιατί
αυτοί που κρατούσαν το κερί
κι έταζαν λιβάνι
ξέβρασαν ερπετά
κι αποβράσματα μίσους
Κι όσα σκέφτομαι
είναι βροχές -
δεν τις αφήνω να πέφτουν μονάχες
Χαϊδεύω τις σταγόνες τους
με τα δάχτυλα των στίχων μου
να βουτούν σ' απογεύματα καταδικά μου
κι ίσως καταδικασμένα
σ' ισόβια δεσμά -
μέχρι το παραμιλητό τους
δηλαδή
να γίνει προσπελάσιμο
από ιππότες ατρόμητους -
φύλακες των κοχλαζόντων αιμάτων
πριν την πράξη
και μετά απ' αυτήν
Κι όσα σκέφτομαι -
βοή οργής
για την παραποίηση
των λέξεων -
παγίδες αισθήσεων κι ενστίκτων
αφού οι παραποιητές
αλλιώς δε γνωρίζουν
τρόπο προσέλκυσης
θηραμάτων
και
πατούν νομίζουν
σε πτώματα ανήθικα..
Δεν υπάρχει ηθική
κι ανηθικότης
στα πτώματα
μόνο θύμηση
Όμως αυτοί
κοιμούνται
κι ερεθίζονται χυδαία
στην ψυχή
Κι εγώ
αντιφρονούντας καθεστώτων
θα σηκώσω τον πέλεκυ
θα απαιτήσω
συντριβή τους
Έτσι
μωρό μου
μπορώ να μιλάω
με πορφυρά τα γράμματα
Κι έτσι
μπορείς
να με ακούς
μέσα στην απουσία
της παρουσίας μου
Και τώρα
ξεθάβω οστά ιερά -
σημαία τα κάνω στο καϊκι μου
που ανοίγεται στις θάλασσες
των λυρικών σκηνικών
προς αποκατάσταση
των απορριφθέντων πτηνών
απ' το προσκήνιο
του ουρανού..
