Όταν ο ΤεΛευταίος χριστός αποχαιρέτησε τον κόσμο / κράτησε σφαίρα και χολή για / το μεγάλο ταξίδι του / μέσα σε χημικά θανάτου / πλάι στα πρεζόνια, στους νηστικούς και στη σαπίλα / της πρώτης πόλης της χώρας - βουλιάζει και δεν αντιστάθηκε ακόμη / δίπλα στο τσίρκο μιας παγωμένα απρόσωπης βουλής / πάνω απ' το αίμα των ανώνυμων ηρώων που - πέρασαν δίχως να μνημονευτούν στην ιστορία των ανθρώπων. / Αποχαιρέτησε και κάλεσε βροντή / κατακλυσμό κάλεσε / να λιώσουν τα ντουβάρια των δολοφόνων του / τόπου που βιάζεται αιώνες κι εποχές / να λιώσουν τα χάρτινα άστρα με τη μυρωδιά του χρήματος. / Αποχαιρέτησε κι ανέβηκε στο άλφα των καιρών. / Ίδιοι πάντα οι σταυρωτές - μόνο τα καρφιά σχήμα άλλαξαν../ η εξέλιξη εκτυλίσσεται πόρνη μεγάλη / μέχρι και το τέλος φρίττει και / συντρίβεται στις τηλεοράσεις - τα νέα σφαγεία του χρόνου που / εξαντλείται εκτοπίζοντας / ένα παιδικό χαμόγελο και δακρυσμένα από χαρά γεροντικά μάτια..
(του Δημήτρη ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ, που οι σταυρωτές λησμονούν το όνομα, αλλά η πλατεία του συντάγματος σκάλισε στη μνήμη της πυρωμένα)
