το όμορφο ταξίδι (άντε γεια -!-)

Ανατρέπω τη στασιμότητα

Και φεύγω

Όταν θα βλέπεις τον καπνό μου –

Όλοι καπνίζουν πηγαίνοντας –

Μην ξεχαστείς: Να μου σφυρίξεις..

Με αποθέωσες αποσιωπώντας με

Μα δε βαριέμαι να βαδίζω

Ακόμα και τρεκλίζοντας

Ντουμανιάζω το σύμπαν, που

Μύρισε νωθρότητα

Κι αν θα με ξαναδείς

Γράψε μου να χαρείς -!-

Έτσι, για το φιλότιμο

Που ποτέ σου δεν είχες, και

Ούτε ποτέ σου θ’ αποκτήσεις

Πρόσεχε μόνο το κονάκι σου,

Τα ξέφτια του θρόνου σου, που

Απήγγειλες την επανάστασή σου

Κι αν σου καταπιεί,

Στο καταπίνει αδερφέ,

το γείσο της καρδιάς σου,

η αγία τράπεζα της μιζέριας σου..

Κράτησε τότε, έστω, ένα παράθυρο

Να  καθρεφτίζεσαι στο δείλι

Και να νιώθεις κάτι,

Τέλος πάντων, κι εσύ…