Παγκάκια μαχαίρια στην ωραία βιασμένη πόλη, που κοιμώμενοι προσποιηθήκαμε όνειρο, μη και φανεί το λίγο μας στην απολυτότητα ενός ταξιδιού, ή ενός έρωτα, που βάψαμε χλιαρό περίγελο, για να καλύψουμε τη δειλία μας. Όταν η είδηση της αποκάλυψης έπρεπε ναμας κρατήσει ξάγρυπνους, κι εμείς, οι ελαχιστότατοι, μεταφράσαμε αιδούς ρήγμα την πάναγνη πύλη των τοκετών.. ..Από φόβο, λοιπόν, σκουριάζουμε μια Ανάσα και το κλάμα ενός μωρού, που σταυρώθηκε, για να αποκαλύψει τον οργασμό της γνώσης, πως η καρδιά του παραδείσου χτυπά μεσάνυχτα στην κόλαση των ηρώων.. "Συντριβή, Άναρχέ μου -!- Δείξε μου ξανά την οδό της γέννησής μου, ν' αποδεχτώ την πηγή της Ανάσας μου -!-"
