σκέφτομαι να ράψω τις αισθήσεις μου
στο χύμα μυαλό μου
να πετάξω μπάζο τον καημό
από ΄να μηδέν που εκπροσώπησε
τους κριτές μου
και σκέφτομαι
εκείνο το κομπολόι που χάρισα -
το τελευταίο της γενναίας συλλογής μου -
να ΄ναι σε κάδο απορριμμάτων, ή..πού;
σε κάποιο πάτωμα να σέρνεται επιβάτης
μονάδα μέτρησης κάποιου κενού -;-, ή
μυρωδιά στερνού καλοκαιριού, όχι
σε στέρνο κοριτσιού - δε θα ΄θελα -
στο μέρος της καρδιάς θα προτιμούσα..
χύμα ψυχή, χύμα φιλί και Όνειρο λαθραίο
παράνομο παράνομος κι εγώ
των παρανόμων, των αδίσταχτων χυδαίων
τα δειλινά εντέλει εκπροσωπούν
τα στέκια των απρόσωπων παλμών.
Ξέρεις, και άκου, άκου να σου πω:
δεν έμαθα , δε ρώτησα πώς να τη λένε..
Θα΄θελα Αύρα πρώιμων ημερών
κι ας ήταν μαύρη νύχτα
και..
Ξέρεις -;- έχω μπουκώσει με καπνό.
Η πολιτεία δεν αλλάζει
Κύμα, φυγή, φυγή, φυγή...
Φεύγω φυγή. Φυγή φεύγω.
Ακούς;;;;;.....................
πόλη καμίνι ψυχή μηδέν
βαρύ τίποτα νομίζουν - νομίζω κι εγώ
μα εμένα εγώ με παρέκαμψα επιβάτη
