Μια στιγμή πριν το τίποτα
(μου περάσατε κενά τα κενά σας)
N' αντιδρώ στο άδειο
με παραβιασμένα παράθυρα
Για της παγωνιάς τη χάρη
να παγώνω κι άλλο
(κι ας λιώνουν οι πάγοι στις άκρες του κόσμου)
- φάσεις αντίδρασης στα αζήτητα των αιώνων
Σα νιρβάνα πνοή και ούτε.
Να ΄ναι η γαλήνη με άνευ πλήρης -;-
Θεατής στα δρώμενα ανατριχίλας λέω:
"Δεν περνάω. Στέκομαι."
Τίποτα, σ' έναν έρωτα αχαλίνωτο, που
δεν έχεις.
Ουσία είναι, όταν σε κοιτούν τα φεγγάρια
να λες Κανένας.
