αμνιακός πανικός
να μην υπάρχεις
και να ΄σαι εδώ
στην λίθινη ενοχή
στο ανίατο σύνορο
πέρα απ' την οδό
και μέσα στην τροπή
με το χώμα των ήχων μου
στο φυλάκιο του ονείρου
και στο λαβωμένο απόψε
που τρεις μ' αρνήθηκα
με την τετρακτύν στο σταυρό μου
και με το μέτωπο να ρέει με
το αίμα μου που κάλπασε
στους επτά πύργους της κόλασης
όταν τα φίδια τυλίχτηκαν στα πόδια μου
και σφυρίζουν στην ομίχλη της όρασής μου -
να υπάρχεις
και να μην βρίσκεσαι
μέσα στους ρόλους σου
θεατής απόκρημνος
και άναυδος φονικός
από τις λεοντές των παθών μας.
μέσα στα καλοκαίρια των χειμώνων μας,
στην απομόνωσή μου,
να εμμένεις αμνιακός φοβικός
και να χτυπιέμαι
στα πέτρινα ουρλιαχτά
των γιγάντιων τοίχων
με τη σπηλιά των ληστών μου
κατάστηθα στον ελαιώνα μου.
μέσα στην προσευχή μου
αφέθηκα απ' τα μέλη μου
για να τολμήσω την αφή μου με άπνοια,
σαν πριν το πανάρχαιο λάθος μου
να φιλήσω την κραυγή
της πρώτης εταίρας των κόσμων
και να βαδίσω
με την πισώπλατη αμαρτία μου -
να πίνω τον λυγμό της
με τ' ακατέργαστα χείλη μου
της πρώτης ύλης της εποχής.
στην διαστολή της ζωής μου
το ταβάνι μου απόψε γέννησε καρφιά
κι όλα αρπάχτηκαν απ' τις φλέβες μου. ήταν
η ώρα που επιστρέφαμε στους χρόνους μας.
κι απόψε τρεις που μ' αρνήθηκα
γύρεψες να γεννηθείς -
αμνιακός πανικός -
κι ένας θεός πάγωσε
στις χορδές των φιλιών μου.
