Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Επιστροφή μου


































έμειναν λίγα. οι άκρες και λίγα. τα φλογερά παράφωνα της παρακμής κι η άκρη του ίχνους των ανθρώπων - εκείνων που κάθε στιγμή σκουπίζουν τη σκιά τους απ' τη σκέψη της μνήμης. 
κάθε τόσο περνούν κι οι απεργίες μαζί με τις αγάπες - εκείνες των υποσχέσεων - και προκαλείται συνωστισμός απ' την πτώση των άστρων. τι κι αν το φως τους ανακινεί εποχές σε τάφους -;- πέθανε άραγες κανείς -;- όλα στριφογυρίζουν ανεξάντλητα - άλλος στην καρέκλα του, άλλος στο μνήμα, άλλος στη θλίψη των δειλινών, άλλος στη χαρά των γεννήσεων. 
πέρασαν κι οι καιροί. μένουν οι καιροί με τα ξερόφυλλα, οι καιροί με τις θάλασσες, οι καιροί των καιρών. όλα -!- κι έμειναν λίγα. χόρτα πατημένα, αίμα στο λασπωμένο χώμα μας, η στάχτη των καμμένων, τα μυστικά μας, κι ένα υπόμνημα κύματος στις χάντρες των ματιών σου - οι άκρες μας στο τέλος των άκρων μας, με τα μέλη πυρετών και με φλέβες σπασμένες από την αγρύπνια του λίθου μας - να φυλάει κραυγή την ώρα που σπάει στο στήθος της θαλάττης και σπάει κι αυτή σε μύριες βροχές του οργασμού των φιδιών - στην αναρρίχηση της φωτιάς σαν αγιόκλημα στον τοίχο μας.
κι ό,τι έμεινε, έχει το πρόσωπό σου στις χούφτες μου, που κρατώ το γέλιο σου με το κλάμα μαζί και είναι ολάκερη η σύνδεση. σε καλώ..: "Επιστροφή μου.. -!-" και λάμπουν οι άκρες και λάμπουν και τα λίγα μας - φλογερά παράφωνα της παρακμής τους - κι επιστρέφουμε φωτιά μου.