Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

στην άκρη των λεπτών σου


































στην αλήθεια μου, εγκυμονώ μια ανεμόσκαλα πυροδοτημένη από τετράγωνο κάτοπτρο ασκό. στην πραγματικότητα, η κινούμενη έγνοια μου εκδράμει ερωτικά στη χαώδη μου απορία - πού ζούσες πριν η βροχή στάξει στα μάτια σου φλυαρία και νόστο -;- - . στο αίμα μου, κυλώ τη σκιά μου, σκαλί το σκαλί, μέχρι το πέρας των ρόδων, που νόμισα ότι είδα στην άκρη των χειλιών σου. στη ροή μου, η απογείωση της ώρας σου σπέρνει τα φεγγάρια μου στο άδυτο της φωνής σου - εν ώρα σιωπής της μεγίστης λατρείας της φυγής σε σμίξη της ανύψωσης -. κάτω στα νέφη η επιστροφή μας, σε κάθε μου στροφή, έπαιρνε τον άνεμο - θύμα των μυαλών που πάτησαν τη γη. - στο φιλί, ο άνεμος έσκισε τον υμένα της εκτροπής και τα νερά μας έσπασαν την επιφάνεια της Αυγής. Παίρνει και χαράζει στο πλέγμα των δαχτύλων μας. Μην παρεκτραπείς -!- άκου μόνο την κίνηση των ορίων που πέφτουν τα σύνορα.