Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

εισαγωγή μου - αφιέρωμα στις Ρίμες της Μαρίας Ροδοπούλου






















* με αφορμή το νέο της, ηλεκτρονικό βιβλίο: "Υποστολή"* http://issuu.com/850121/docs/ypostolh

Δηλώνει "dark".
Αν την αναζητήσεις, θα την βρεις, να γδέρνει μάρμαρα τις νύχτες - ενώνει το φιλί της με βαθιές φωνές, που δεν αντέχουν οι άνθρωποι ν' ακούν, γι' αυτό τους έγινε η ζωή αποφορά.
Θα την δεις Πολλές - τόσο Μία στην αιωνιότητα των ταξιδιών -!-. Ίσως και μία βαλίτσα μ' ανεμπόδιστα φτερά, στο περιεχόμενο σκουριασμένων κλειδαριών, να νυχοπατά ξωτικό, περνώντας τις οπές, με ξέπλεκη σφραγίδα στο πάντα της Ρίμας.
Ακούει και στο "Μυρτώ" - το κορίτσι που μαζεύει μάραθο αμίλητα, ενώ μονίμως φεύγει και πάντα βρίσκεται εδώ.
Δε φοβάται τις νύχτες να ξεπορτίζει με δαιμόνια, και να τα πίνει χωρατεύοντας τις μέρες τις άδειες που ερωτοτροπούν με το τίποτα.
δεν έχει "πυροσβεστικούς δρόμους", μόνο γυρεύει φλόγιστρα. τότε την ακολούθησα.

_____ εισαγωγή μου στο συνεχές άκουσμα: Μαρία Ροδοπούλου. πάντα την αποκαλώ Ποίησή μου, και πάντα μου χαμογελά.
στους κοινούς μας τόνους, μιλάμε φωτιά _____

τώρα λέει:"οι δυο σου λόγχες σε χαιρετούν. Κάνουν υποστολή Φωτός". http://issuu.com/850121/docs/ypostolh

Ποίησή μου, Μαρία Ροδοπούλου ή και πολλές Myrto Nun σου κλείνω σέρτικα το μάτι.

Προμηθεύς Πυρφόρος